Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ: ΟΙ Η.Π.Α. ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Η συνέντευξή του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ στην εφημερίδα Southern Metropolitan Daily, 22 Αυγούστου 2010.

Ερώτηση: Οι περισσότεροι Κινέζοι έχουν αποδεχθεί την παγκοσμιοποίηση. Στις τρεις δεκαετίες που πέρασαν, ειδικότερα όταν η Κίνα έγινε μέλος του Οργανισμού Παγκοσμίου Εμπορίου(WTO), πολλοί κινέζοι έχουν επωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό. Αλλά φαίνεται να βλέπετε την παγκοσμιοποίηση με όχι τόσο ξεκάθαρο τρόπο...


Τσόμσκι : Τα οικονομικά επιτεύγματα της Κίνας πολύ λίγο σχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση. Σχετίζονται με το εμπόριο και τις εξαγωγές. Η Κίνα έγινε προοδευτικά μία εξαγωγική χώρα. Κανένας, συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου, δεν είναι αντίθετος με τις εξαγωγές. Αλλά αυτό δεν είναι παγκοσμιοποίηση. Στην πραγματικότητα, η Κίνα έγινε το εργοστάσιο παραγωγής της Βορειοανατολικής Ασίας. Αν κοιτάξετε ολόκληρη την περιοχή, θα δείτε μια μεγάλη δυναμική. Η εξαγωγική δύναμη της Κίνας είναι τεράστια. Αλλά υπάρχει κάτι που έχουμε παραβλέψει. Οι εξαγωγές της Κίνας, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές της Ιαπωνίας, της Κορέας, και των ΗΠΑ. Αυτές οι χώρες παρέχουν στην Κίνα υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες και τεχνολογία. Η Κίνα το μόνο που κάνει είναι να τα συναρμολογεί, και να βάζει την ετικέτα στο τελικό προϊόν ‘'Made in China.'
...
H ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας οφείλεται στην σοφή της πολιτική. Αλλά παρόλο που εκατομμύρια άνθρωποι διέφυγαν της φτώχειας, τα κόστη όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος έγιναν υψηλά. Αυτά μεταφέρονται απλώς στις επόμενες γενεές. Οι Οικονομολόγοι δεν πρόκειται να ανησυχήσουν γι αυτά, αλλά όλα αυτά είναι κόστη που εν τέλει κάποιος πρέπει να πληρώσει. Μπορεί να είναι τα δικά σας παιδιά ή τα εγγόνια σας. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την παγκοσμιοποίηση και τον ΟΠΕ.
...
Ερώτηση : Πιστεύετε ότι η άνοδος της Κίνας θα μεταβάλλει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων? Μπορεί η Κίνα να παίξει το ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ σήμερα?
Τσόμσκι: Δεν νομίζω, ούτε το ελπίζω. Θα σας άρεσε να δείτε την Κίνα με 800 διεθνείς στρατιωτικές βάσεις, να εισβάλει και να ανατρέπει άλλες κυβερνήσεις, ή να διαπράττει τρομοκρατικές ενέργειες. Αυτό κάνει η Αμερική τώρα. Νομίζω ότι αυτό δεν πρέπει και δεν θα συμβεί στην Κίνα. Δεν εύχομαι να συμβεί αυτό. Η Κίνα ήδη αλλάζει τον κόσμο. Η Κίνα και η Ινδία αποτελούν από κοινού τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό. Αναπτύσσονται και μεγαλώνουν. Αλλά μιλώντας σε σχέση με άλλους, ο πλούτος τους είναι μόνο ένα μικρό μέρος του κόσμου. Οι δύο αυτές χώρες έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους και πρέπει να αντιμετωπίσουν τα σοβαρότατα εσωτερικά τους προβλήματα, που ελπίζω να επιλυθούν σταδιακά. Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την παγκόσμια επιρροή τους με αυτή των πλούσιων κρατών. Η ελπίδα μου είναι να ασκήσουν κάποιες θετικές επιρροές στον κόσμο, αλλά αυτό θα πρέπει να το παρακολουθήσουμε προσεκτικά.
...
Η Κίνα πρέπει να αναρωτηθεί τι ρόλο θέλει να παίξει στον κόσμο. Η Κίνα δεν θεωρεί ότι θα πρέπει να παίξει τον επιθετικό ρόλο μιας μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, κλπ. Αλλά η Κίνα όντως έχει κάποιο ρόλο να παίξει. Είναι ένας τεράστιος καταναλωτής πόρων, και υπάρχουν υπέρ και κατά πάνω σ αυτό. Για παράδειγμα, η Βραζιλία θα επωφεληθεί οικονομικά αν εξάγει στην Κίνα. Από την άλλη, η οικονομία της θα ζημιωθεί. Για χώρες με άφθονους πόρους όπως η Βραζιλία και το Περού, η εξάρτιση των εξαγωγών τους σε πρωτογενείς πόρους, είναι κάτι που δεν αποτελεί καλό μοντέλο ανάπτυξης. Για να αλλάξουν το μοντέλο ανάπτυξής τους, πρέπει να λύσουν πρώτα τα εσωτερικά τους προβλήματα και να μεταβληθούν σε παραγωγούς, και όχι απλούς εξαγωγείς πρωτογενών προϊόντων σε άλλες παραγωγικές χώρες.

Ερώτηση: Είναι η επιτυχία της πρόκληση για τις Δυτικές χώρες?

Ας κάνουμε μια ιστορική σύγκριση. Ήταν η άνοδος των ΗΠΑ κίνδυνος για την δημοκρατική Βρετανία? Οι ΗΠΑ ιδρύθηκαν μέσω της κατακρεούργησης του τοπικού πληθυσμού(ινδιάνων) και του συστήματος του σκλαβοπάζαρου. Είναι αυτό κατάλληλο μοντέλο για άλλες χώρες? Θα θέλατε να μάθει η Κίνα από αυτό το μοντέλο? Είναι αληθές ότι οι ΗΠΑ εξελίχθηκαν σε δημοκρατική χώρα που αποτελεί το δυνατό σημείο από πολλές πλευρές, αλλά κάθε δημοκρατία δεν αναπτύσσεται με αυτό το μοντέλο, το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος δεν θα ήθελε να μιμηθεί.

Η Κίνα αναπτύσσεται, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η εσωτερική της ανάπτυξη αποτελεί κίνδυνο για την δύση. Αυτό που αποτελεί πρόκληση για τις ΗΠΑ δεν είναι η ανάπτυξή της αλλά η ανεξαρτησία της. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση.

Μπορείς να συμπεράνεις από τις επικεφαλίδες των Αμερικανικών εφημερίδων ότι η προσοχή του υπουργείου εξωτερικών είναι στραμμένο στο Ιράν. Το 2010 καλείται «Το Έτος του Ιράν». Το Ιράν παρουσιάζεται ως απειλή για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και της παγκόσμιας τάξης. Οι ΗΠΑ επέβαλλαν σκληρές, μονομερείς κυρώσεις, αλλά η Κίνα δεν ακολούθησε την γραμμή αυτή. Η Κίνα δεν ακολούθησε ποτέ την γραμμή των ΗΠΑ. Αντίθετα, υποστηρίζει τις κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες είναι σχετικά αδύναμες για να έχουν σημασία. Λίγες μέρες πριν ταξίδεψα στην Κίνα, το US States Department προειδοποίησε την Κίνα με ένα πολύ ενδιαφέρων τρόπο. Είπε ότι η Κίνα θα πρέπει να αναλάβει διεθνείς ευθύνες, δηλαδή όπως το να ακολουθεί τις διαταγές των ΗΠΑ. Αυτές είναι η διεθνείς ευθύνες της Κίνας.

Αυτό είναι στάνταρ ιμπεριαλισμός, που διατάσσει άλλες χώρες να δρουν σύμφωνα με τις δικές μας απαιτήσεις. Αν δεν το κάνουν, τότε θεωρούνται ανεύθυνοι. Νομίζω ότι το υπουργείο εξωτερικών της Κίνας θα πρέπει να έβαλε τα γέλια όταν το έμαθε αυτό. Αλλά αυτή είναι η στάνταρ λογική του ιμπεριαλισμού. Στην πραγματικότητα, το Ιράν γίνεται απειλή γιατί δεν ακολουθεί τις οδηγίες των ΗΠΑ. Η Κίνα είναι ακόμη μεγαλύτερη απειλή, όπως είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όταν μια μεγάλη δύναμη αρνείται να υπακούσει στις διαταγές. Αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ.
__________________________
Πηγή http://sxo-li-ko.blogspot.com/2010/10/blog-post_17.html
Περισσότερα για τον Νόαμ Τσόμσκι από το wikipedia.org

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου